Alpy Wschodnie: Seckauer Zinken i Hämmerkogel

dodano: 2019-12-09 20:34 | aktualizacja: 2020-01-07 13:08
autor: Anita Kaźmierska | źródło: podroze.satkurier.pl

Seckauer Zinken - muflony na zboczu Hochreithhöhe

Choć z ogromnym utęsknieniem wracam myślami do wszystkich moich górskich wypraw, to z największym sentymentem wspominam wędrówki na szczyty alpejskie. Długie godziny obcowania z nieskażoną przyrodą, w głębokiej ciszy i odosobnieniu, z aparatem fotograficznym w dłoni i głową pełną nowych pomysłów. Nie zamieniłabym tego za nic w świecie. Wędrówka na Seckauer Zinken była jedną z kilku podczas mojej czerwcowej wyprawy w austriackie Alpy. Zapraszam w góry!

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Seckauer Zinken (2397 m n.p.m.) jest trzecim co do wysokości szczytem podgrupy Seckauer Tauern w Niskich Taurach - pasma Alp Wschodnich, w austriackim kraju związkowym Styria. Choć Seckauer Zinken nie jest najwyższym szczytem Seckauer Tauern, to jest bardziej popularny niż Geierhaupt (2417 m n.p.m.) i Hochreichhart (2416 m n.p.m.) ze względu na łatwiejszy dostęp.

Południowe i zachodnie stoki Seckauer Zinken są dość łagodne, natomiast północne i wschodnie charakteryzują się dużą stromością. „Der Zinken” w tłumaczeniu na język polski oznacza „nochal”. Nazwa Seckauer Zinken nie jest przypadkowa, gdyż masyw ten rzeczywiście wyróżnia się dość oryginalnym kształtem, a szczególną uwagę przyciągają jego skaliste północne zbocza.

Na Seckauer Zinken wyruszyłam z parkingu przy Untere Bodenhütte (1385 m n.p.m.) na terenie gminy Sankt Marein-Feistritz. Aby się tam dostać, należy skręcić z drogi ekspresowej Murtal Schnellstraße S36 na północy zachód, w kierunku miejscowości Altendorf. Ostatnie kilka kilometrów trasy charakteryzuje się dość nierówną, szutrową nawierzchnią, ale nie ma co się zniechęcać, gdyż - jak się okazało, dojazd latem pod Untere Bodenhütte - niewielkie schronisko z restauracją - jest możliwy nawet zwykłym autem osobowym bez napędu 4x4.

Schronisko Untere Bodenhütte - w sezonie można tu coś przekąsić

Początkowy fragment szlaku prowadzi drogą gruntową, następnie skręca w lewo, w kierunku zachodnim. To dość przyjemne podejście alpejską łąką, wzdłuż potoku Feistritzbach (dopływu Mury), aż pod kolejne schronisko - Obere Bodenhütte (1619 m n.p.m.), malowniczo położone nad niewielkim jeziorem Schwarzlacken.

Początkowy fragment szlaku wiodący alpejskimi łąkami, w tle szczyt Hämmerkogel

Schronisko Obere Bodenhütte i jezioro Schwarzlacken, wokół pasące się krowy

Odtąd zaczyna się strome podejście, początkowo zalesioną doliną, w kierunku Hämmerkogel (2253 m n.p.m.). Na tym odcinku można obserwować zmieniające się piętra roślinności - od regla górnego, poprzez kosodrzewinę, aż po piętro halne (alpejskie). Pod koniec czerwca w tym regionie leżał jeszcze śnieg, ale na tak niewielkich obszarach, że nie nastręczał trudności podczas wędrówki.