Tatry Zachodnie: Rohacze - na ostro czy z płaczem?

dodano: 2022-10-26 16:21
autor: Anita Kaźmierska | źródło: podroze.satkurier.pl

Opisywana w niniejszym artykule trasa jest namacalnym dowodem na to, że nie tylko Tatry Wysokie potrafią przyprawić o mocniejsze bicie serca. Takiego stanu można doświadczyć również w Tatrach Zachodnich. I nie mówię tu o euforii wywołanej ruchem czy górskimi widokami, lecz o lęku związanym z występowaniem znacznych ekspozycji i trudnych podejść. Zapraszam na wędrówkę przez Rakoń, Wołowiec i niesamowite Rohacze - Ostry i Płaczliwy.

Anita K.

Rohacze - Rohacz Płaczliwy Ostry od południa

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Z Rohacza Płaczliwego można udać się żółtym szlakiem na południe w kierunku Barańca - trzeciego najwyższego szczytu Tatr Zachodnich (3,3 km) albo - zgodnie z opisywaną trasą - pozostać na czerwonym szlaku zmierzającym ku Smutnej Przełęczy (1963 m n.p.m., Smutné sedlo). To odcinek mierzący 1,2 km.

Widok z Rohacza Płaczliwego na: Banówkę, Hrubą Kopę i Trzy Kopy

Widok z Rohacza Płaczliwego na północ: szczyt Osobitej i Dolinę Rohacką

Czerwony szlak biegnący granią główną Tatr Zachodnich - Rohacz Płaczliwy

Smutna Przełęcz jest ostatnim miejscem na trasie z tak uroczymi panoramami. Niebieski szlak prowadzący Doliną Smutną (Smutná dolina) pod Schronisko Tatliaka nie dostarcza specjalnych doznań. W dolinie panuje mocne zacienienie, dominują granitowe bloki i praktycznie brakuje tam roślinności. Fragment niebieskiego szlaku od Smutnej Przełęczy do Rozdroża w Dolinie Smutnej (Rázcestie v Smutnej doliné) ma długość 2 km, przy sumie zejść 440 m.

Dolina Smutna, Wołowiec i Rohacz Ostry - widok ze Smutnej Przełęczy

Z rozdrożna można udać się zielonym szlakiem w górę nad Rohackie Stawy lub w dół do schroniska zamykając pętlę. Z Rohackich Stawów można zejść wprost na polanę Adamcuľa, przechodząc obok Rohackich Wodospadów (Roháčsky vodopád) w Dolinie Spalonej (Spálená dolina). Odcinek niebieskiego szlaku między Rozdrożem w Dolinie Smutnej a Schroniskiem Tatliaka charakteryzuje się długością 1,2 km. Powrót spod schroniska do parkingu odbywa się tą samą trasą co na początku - mierzy ona 4,2 km.