Zamek w Kieżmarku i Zamek Spiski na Słowacji

dodano: 2019-11-11 10:37
autor: Anita Kaźmierska | źródło: podroze.satkurier.pl

Nie od dziś wiadomo, że Słowacja to piękny i różnorodny kraj, który ma wiele do zaoferowania nie tylko pasjonatom górskich wycieczek, ale i miłośnikom historii. Ci drudzy z pewnością docenią Słowację za dużą liczbę zamków często zachowanych w bardzo dobrym stanie. Do najbardziej znanych należą: Zamek Bratysławski i Zamek Orawski oraz zamki w Trenczynie i Kieżmarku. Miałam okazję odwiedzić każdy z nich, a oprócz tego zwiedziłam Zamek Spiski oraz ruiny zamków Beckov i Likawa. Godny polecenia jest również zamek w Lubowli. Natomiast ten wpis poświęcony jest wspomnianemu zamkowi w Kieżmarku oraz Zamkowi Spiskiemu.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Zamek Spiski (Spišský hrad) jest unikatowym przykładem średniowiecznego zamku królewskiego. Został zbudowany na przełomie XII i XIII wieku na trawertynowym wzgórzu wznoszącym się około 200 m nad otaczającym terenem, na wysokości 634 m n.p.m. Od 1993 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Zamek Spiski widoczny z parkingu w miejscowości Żehra

Na wzgórzu, gdzie dziś znajduje się zamek, osiedlano się już w czasach starożytnych, z uwagi na jego dogodne położenie. Natomiast pierwsza pisemna wzmianka o zamku pochodzi z początku XIII wieku. Początkowo należał on do królewskich dynastii Arpadów i Andegawenów. W 1464 roku przeszedł w ręce Emeryka Zápolyi (Imrich Zápoľský), żupana Spisza. Wraz ze swoim bratem Stefanem (Štefan Zápoľský) przebudował on zamek z fortecy wojskowej na gotycką rezydencję arystokratyczną. Zápolya był właścicielem zamku do 1528 roku. W 1531 roku król przekazał go Aleksemu Thurzonowi (Alexej Thurzo). Za czasów rodziny Thurzonów zamek został przebudowany na wygodniejszy renesansowy dwór. W 1636 roku przeszedł w ręce rodu Czaków (Csáky), który był jego właścicielem do 1945 roku. Też przebudował zamek, zgodnie z potrzebami czasów i gustem. W międzyczasie właściciele przenieśli się do okolicznych dworów, a zamek służył jako siedziba garnizonu wojskowego. Stopniowo popadający w ruinę, w 1780 roku uległ pożarowi i odtąd stracił na znaczeniu.

Wejście ze środkowego dziedzińca do zamku górnego

Zamek Spiski dysponuje własnym bezpłatnym parkingiem (od strony wsi Żehra, na wschód na zamku). Alternatywnie można zatrzymać się na parkingu pod cmentarzem w Spiskim Podgrodziu (Spišské Podhradie), znajdującym się w nieco większej odległości od zamku.

W drodze z parkingu na zamek, deszczowa pogoda

Bilety wstępu można kupić bezpośrednio w kasie głównej zamku znajdującej się przy wejściu głównym (normalny kosztuje 8 euro). Dla osób, które decydują się na wyjście ze Spiskiego Podgrodzia, w lipcu i sierpniu otwarta jest również brama południowa, gdzie też można nabyć bilety. W każdą pierwszą niedzielę miesiąca wstęp jest bezpłatny. Zamek można zwiedzać od kwietnia do października oraz częściowo w listopadzie (do odwołania). Od grudnia do marca zamek jest bezwzględnie zamknięty. Zwiedzanie z przewodnikiem odbywa się co pół godziny ze zbiórką na początku kamiennej ścieżki prowadzącej na zamek górny. Trwa średnio 45 minut. Warto wcześniej pobrać na telefon specjalną aplikację Spišský hrad (iOS i Android) z opisem zamku także w języku polskim (również w formie dźwiękowej).

Wieża bramna w części wschodniej - główne wejście na zamek

Wschodnie mury zamku zbudowanego na skale

Przed bramą główną znajduje się kilka słupów kamiennych, które kiedyś były połączone ze sobą drewnianymi belkami. Jest to pozostałość palisady obronnej z XVII wieku. Stanowiła ona pierwszą linię obrony. Za nią znajdowała się fosa, mury obronne z mostem zwodzonym i armatnimi otworami strzelniczymi oraz ruchoma krata wieży bramnej.

Murowane słupy przy wejściu na zamek zbudowane w celach obronnych

Kamienne słupy widoczne z dziedzińca zamku

Po wejściu przez bramę główną oczom ukazuje się środkowy dziedziniec, z którego można udać się albo do zamku górnego, albo - przez kolejną bramę - na dziedziniec dolny. Każdy dziedziniec jest samodzielnym systemem obronnym, z własnymi bramami wjazdowymi i przeróżnymi rozwiązaniami na wypadek ataku wroga. Przykładowo brama znajdująca się dziś między dziedzińcami dolnym i środkowym była kiedyś chroniona przez umacniany barbakan, który przestał spełniać swoją funkcję po powstaniu dolnego dziedzińca.