Podróże z anteną - Indie: Radżastan, Gudżarat i Diu

dodano: 2016-11-18 04:02 | aktualizacja: 2019-01-11 10:53
autor: Janusz Blamowski/Marta Karendał | źródło: SAT Kurier 3/2011

Przeciętnemu Europejczykowi Indie kojarzą się z fakirami, świętymi krowami, hinduizmem, świątyniami i biedą. Może w pamięci pozostały jeszcze kadry z oscarowego filmu Danny’ego Boyle’a „Slumdog – milioner z ulicy” lub czytana w dzieciństwie „Księga dżungli”. Jakie naprawdę są Indie? To bardzo trudne pytanie, na które właściwie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Każdy podróżnik widzi je inaczej. Gdy wybierzemy się do biblioteki, podejdziemy do regału z książkami geograficzno-podróżniczymi, zauważymy, że książki o Afryce zajmują kilka półek, książek o Indiach znajdziemy zaledwie parę. A przecież to drugie pod względem ilości mieszkańców państwo, gdzie zamieszkuje 1,31 miliarda ludzi (pierwsze Chiny - 1,38 mld ludzi).

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Jaisalmer stanowi bazę wypadową dla tzw. „camel safari”, czyli pustynnych wycieczek na wielbłądach. Mogą one trwać nawet kilkanaście dni, uczestnicy pokonują wtedy kilkaset kilometrów po pustynnych bezdrożach szlakami średniowiecznych karawan, spędzając noce pod gołym niebem. Większość turystów wybiera jednak krótsze, jedno lub dwudniowe wycieczki na wielbłądach. Wieczorem, na pustyni przy świetle gwiazd przygotowywane są na ognisku tradycyjne dania tego regionu, rozbrzmiewa śpiew i ciągną się pustynne opowieści… niezapomniane przeżycie!

Jaisalmer słynie również z przepięknych, bajecznie rzeźbionych haveli – budynków dawnych hinduskich notabli i poborców celnych – świadectwa kunsztu dawnych rzeźbiarzy i zamożności mieszkańców. Na południowo-wschodnim krańcu miasta leży otoczone pięknymi budyneczkami jeziorko Gadi Sagar – pustynna oaza. Do przystani prowadzi kamienna brama Tilon Ki Pol. Można tu wynająć łódkę i rozkoszując się chłodem podziwiać panoramę Jaisalmeru i górującego nad nim fortu. Szkoda stąd wyjeżdżać…

Położony ok. 600 kilometrów na południe Udajpur to już spore miasto, liczące ok. 560 tysięcy mieszkańców. Leżący w górach Arawali nad jeziorem Pićola zachwyca odwiedzających piękną architekturą Pałacu Miejskiego i białej Jagniwas – mieszczącej ekskluzywny hotel Lake Palace wysepki na jeziorze. To właśnie tu kręcone były sceny do jednego z filmów o przygodach Jamesa Bonda „Ośmiorniczka”. Udajpurczycy są z tego faktu bardzo dumni, wiele z miejskich restauracji organizuje wieczorne projekcje tego filmu. Na wzgórzu obok jeziora króluje Monsunowy Pałac, skąd rozciąga się piękna panorama leżącego obok miasta.

Po zwiedzeniu miejscowych zabytków warto udać się na jednodniową wycieczkę w okolice i odwiedzić dwie turystyczne atrakcje – fort Kumbhalgarh oraz dżinijskie miejsce pielgrzymkowe Ranakpur. Leżący na kompletnym odludziu wśród wysokich wzgórz Kumbhalgarh, wybudowany w XV wieku fort otaczają 36-kilometrowe mury obronne, wewnątrz nich znajduje się 360 hinduistycznych i dżinijskich świątyń. Wokół rozciąga się rezerwat przyrody, który można zwiedzać z przewodnikiem.

Niedaleko, w Ranakpur znajduje się jedna z najpiękniejszych świątyń dżinijskich w całym Radżastanie – wybudowana w XV wieku w ciągu 50 lat. Wewnątrz są 72 kaplice, a kopuła świątyni spoczywa na 1440 filarach. Całość wyrzeźbiona jest w mlecznobiałym marmurze, dziesiątki tysięcy misternie wykonanych rzeźb zapierają dech w piersiach. W centralnym miejscu świątyni usytuowany jest w półmroku wizerunek pierwszego dżinijskiego nauczyciela Adinatha, który tu wyobrażony jest z czterema twarzami. Jego wyraziste oczy pokryte setkami małych diamentów świecą w mroku, sprawiając niesamowite wrażenie! Obok, w doskonale utrzymanym parku, pełnym egzotycznych drzew, krzewów, kolorowych papug i małp znajdują się jeszcze inne, dżinijskie i hinduistyczne świątynie.

Podobny, choć znacznie większy kompleks świątyń dżinijskich Dilwara mieści się niedaleko miasteczka Mount Abu, położonego w górach Arawali, ok.150 kilometrów na zachód od Udajpuru. Pięć świątyń zbudowanych w całości z przepięknie zdobionego białego marmuru jest jednym z najbardziej spektakularnych przykładów architektury sakralnej w całych Indiach. Tak, jak i w innych świątyniach dżinijskich obowiązuje tutaj zakaz wnoszenia sprzętu elektronicznego (także telefonów komórkowych, aparatów fotograficznych i kamer) oraz przedmiotów wykonanych ze skóry. Kobiety w okresie menstruacji nie mogą odwiedzać w tym czasie świątyń. Oczywiście, tak jak we wszystkich świątyniach na terenie Indii obuwie zostawiamy na zewnątrz.

Żegnamy już Radżastan, podczas pobytu w Indiach warto spędzić kilka dni nad morzem, tym bardziej, gdy w Polsce trzyma zimą tęgi mróz i szaleją śnieżyce. Wyruszamy więc na południe i podróżując „sleeperem” kilkanaście godzin po wyboistych drogach stanu Gudżarat docieramy do celu naszej podróży. Maleńka, o wymiarach 11 na 3 km wysepka Diu leżąca u wybrzeży Morza Arabskiego i wąski pasek przyległego lądu stanowią część odrębnego terytorium związkowego Daman i Diu.

Jakie to ma właściwie znaczenie? W całym stanie Gudżarat obowiązuje prohibicja, na Diu można bez problemu kupić alkohol, a więc stanowi Mekkę dla spragnionych mocniejszych trunków. Wyspę od stałego lądu oddziela wąski kanał, przez który przerzucono most. U jego wylotu znajduje się posterunek celny pilnujący, by konsumpcja alkoholu odbywała się wyłącznie na wyspie. Zwłaszcza w weekendy wielu Gudżaratczyków odwiedza wyspę, korzystając z pięknych plaż i miejscowych barów.

Diu to dawna kolonia portugalska, która po krótkiej wojnie w 1961 roku dołączona została do Indii. Miasto Diu, leżące na wschodnim krańcu wrzecionowatej wyspy otoczone jest murami obronnymi, są tu trzy kościoły katolickie - jeden czynny, w drugim mieści się hotel i muzeum, a trzeci przeznaczono na szpital. Atrakcję dla zwiedzających wyspę stanowi portugalski fort, pochodzący z XVI wieku - potężne fortyfikacje, bastiony i fosy, na murach obronnych wielka kolekcja armat i dział, które niegdyś strzegły wyspy i pobliskiego lądu.

Teraz jest tu też latarnia morska, z której podziwiać można panoramę miasta. Wybrzeże wyspy od strony Morza Arabskiego to w 80% strome, malownicze klify, pozostałą część stanowią piękne, piaszczyste plaże. Najsłynniejsza z nich, Nagoa Beach posiada typową, turystyczną infrastrukturę: bary, hoteliki, restauracje, wypożyczalnie sprzętu pływającego.

Obowiązują tu bardzo purytańskie stroje kąpielowe, szczególnie dla kobiet, które często kąpią się w sari, lub w długich koszulach i spodniach. Inne plaże są prawie bezludne i znalazłszy ustronne miejsce można opalać się i kąpać w naszych tradycyjnych strojach plażowych.

Nie ma tu zbyt wielu Europejczyków, bo dość trudno tutaj dojechać, choć pod względem klimatu i plaż Diu mogłaby śmiało konkurować ze słynnym Goa - indyjskim Lazurowym Wybrzeżem.

Czas płynie tu powoli, ruch jest niewielki. Za równowartość 12 zł można wypożyczyć na cały dzień dwuosobowy skuter i podróżować po wyspie, pamiętać należy jednak, że obowiązuje tu (jak w całych Indiach) ruch lewostronny! Również smakosze znajdą duży wybór regionalnych i indyjskich dań, pyszne świeże ryby i owoce morza, do których doskonale pasuje dobrze schłodzone najlepsze indyjskie piwo „Kingfisher”.

Kończy się nasz pobyt w Indiach.
Wracając do naszej szarej rzeczywistości będziemy mieli w pamięci bajecznie kolorowe stroje radżastańskich kobiet, zapach świątynnych kadzideł i smak przyprawionych curry potraw. Czy ta wyprawa pomogła nam zrozumieć Indie? Nie, ale pomogła poznać je lepiej. Wkrótce tu wrócimy.