Test odbiornika Vu+ Solo 4K

dodano: 2016-08-03 11:11 | aktualizacja: 2016-09-12 17:59
autor: Konrad Dąbek | źródło: SAT Kurier 12/2015

W ostatnim tygodniu października 2015 roku na półki sklepowe w Polsce trafił jeden z najbardziej wyczekiwanych produktów w zeszłym roku – pierwszy zewnętrzny odbiornik obsługujący rozdzielczość Ultra HD (UHD) 4K oraz nowy kodek wideo HEVC. Pierwsze kanały UHD pojawiły się już na satelitach, także w formie bezpłatnej (FTA), ale cały czas brakowało odbiorników i z dostępu do kanałów mogli cieszyć się jedynie posiadacze najnowszych modeli TV z wbudowanymi głowicami satelitarnymi i wsparciem UHD/HEVC oraz bardziej zaawansowani użytkownicy kart DVB do komputerów.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Na ścianie tylnej dostępne są następujące złącza: wejścia antenowe dwóch głowic FBC (Full Band Capture, znaczenie wyjaśnimy w dalszej części), optyczne wyjście cyfrowego dźwięku S/PDIF, port HDMI (w wersji 2.0), gniazdo Ethernet 1 Gbit, 2 porty USB 3.0, port RS-232/V.24 w postaci gniazda RJ-11, wejście zasilacza z mechanicznym wyłącznikiem i kieszeń na szufladkę z dyskiem 2,5’’ (złącze SATA III).

Zwracamy uwagę na sposób montażu HDD – po raz pierwszy zastosowano tu inne rozwiązanie niż do tej pory i już nie ma potrzeby rozkręcania odbiornika, by zamontować dysk w środku. W zestawie jest plastikowa szufladka, do której montujemy dysk i wsuwamy ją w szczelinę, by dysk uzyskał połączenie z wbudowanymi gniazdami. Rączka szufladki zawsze wystaje z tyłu obudowy, pozwalając na łatwe i szybkie wyciągnięcie dysku, ale oczywiście absolutnie nie wolno tego robić przy włączonym urządzeniu.

Dodatkowo odbiornik ma jedno gniazdo na dodatkową głowicę – w celu jej instalacji obudowę już trzeba rozkręcić oraz wyjąć zaślepkę. Można w ten sposób zainstalować np. podwójny tuner DVB-T/T2/C – naziemno-kablowy – jeszcze poszerzając możliwości urządzenia.

BUDOWA TECHNICZNA

Odbiorniki oparte o system operacyjny Linux z uwagi na stosowanie oprogramowania wywodzącego się w pewnym sensie z jednej bazy (E2, tu OE) są one do siebie zbliżone pod względem użytkowym, więc znaczenia nabierają różnice sprzętowe i dotyczące wyposażenia (tak jak w przypadku komputerów system Windows można zainstalować na różnej klasy sprzęcie – PC o różnych podzespołach).

Sercem Vu+ Solo 4K jest nowy dwurdzeniowy procesor Broadcom 7252. Jest najmocniejszą jednostką ze stosowanych dotychczas w odbiornikach Vu+, taktowany zegarem 1500 MHz. Jest to zarazem nowa architektura. Vu+ po raz pierwszy zastosował procesor ARM zamiast stosowanych do tej pory MIPS. Taka zmiana była sporym wyzwaniem z uwagi na konieczność dostosowania oprogramowania, ale to się udało.

Urządzenie jest wyposażone w 2048 MB pamięci RAM (tyle samo posiada model Duo2) oraz aż 4096 MB Flash, co jest rekordem wśród produktów Vu+, dotychczas najwięcej miały Ultimo i Duo2, ale po 1024 MB, czyli Solo 4K ma w porównaniu z nimi aż cztery razy większą pojemność pamięci Flash. Zmienił się także jej typ z używanego do tej pory NAND na nowocześniejszy eMMC (rozwiązanie bardziej zintegrowane, posiada własny kontroler i układy korekcji błędów).

Nowością są porty USB 3.0, których dotychczas nie można było spotkać w odbiornikach Vu+ (i ogólnie w tunerach cyfrowych).

GŁOWICE FBC FULL BAND CAPTURE – JAK TO DZIAŁA?

Zmiana jest także w temacie głowic – wspomnieliśmy, że odbiornik jest wyposażony fabrycznie w dwa tunery satelitarne, ale z dopiskiem FBC – o co w tym chodzi? FBC to skrót od Full Band Capture. Głowice te mają możliwość przechwytywania sygnału jednocześnie w całym paśmie, ale trzeba odnotować, że z punktu widzenia głowicy „całe pasmo” to zakres 950 MHz do 2150 MHz – już po konwersji wykonanej przez konwerter, który do odbiornika puszcza tylko sygnał z jednej wybranej aktualnie polaryzacji (poprzez napięcie) oraz pasma (poprzez sygnał 22 kHz).

W efekcie w normalnych warunkach przy standardowym konwerterze satelitarnym głowica tego typu byłaby w stanie przechwycić jednocześnie 1/4 wycinku pasma Ku – aktualnie wybrane pasmo poprzez sygnał 22 kHz (górne lub dolne) i polaryzację wskazaną przez zasilanie LNB 13 V lub 18 V (pozioma – H lub pionowa – V).

Ponieważ głowice mamy dwie, to powinno dać się uruchomić wiele zapisów z różnych transponderów, ale z dwóch „ćwiartek” zakresu pasma Ku.