Anteny toroidalne WaveFrontier

dodano: 2004-09-02 19:56
autor: Henryk Gwóźdź | źródło: Sat Kurier 4/2004

Anteny toroidalne WaveFrontier stanowią alternatywę dla układów anten obrotowych. Bez zmiany położenia umożliwiają one odbiór nawet z kilkunastu pozycji satelitarnych. W przeciwieństwie do układów z obrotnicą względnie z siłownikiem nie wymagają praktycznie konserwacji, a przełączanie odbioru między różnymi satelitami jest bezzwłoczne.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Od zwykłych anten jednoogniskowych z mocowaniami zeza różnią się zakresem odbieranych satelitów i większym zyskiem przy odbiorze z bocznych pozycji. Przy antenach podświetlonych, offsetowych, im dalej odsuwamy się konwerterem od ogniska, tym zysk takiego układu maleje.

Koreańska firma WaveFrontier zaprojektowała i wdrożyła do produkcji anteny z czaszą główną i subreflektorem, który ogniskuje wiązkę odbitą w zależności od kąta padania w różnych miejscach ale z takim samym zyskiem. Listwa do mocowania konwerterów łączy punkty na których występuje ogniskowanie tak, aby można było na niej rozmieścić kilka a nawet kilkanaście LNB. Środkowa część listwy oznaczona „0” to nie ognisko główne ale miejsce ogniskowania środkowego satelity, którego użytkownik wybiera przed montażem, tak aby uzyskać maksymalne wykorzystanie zakresu odbioru anteny.

Dwie obecnie produkowane przez firmę WaveFrontier anteny T55 i T90 posiadają listwy na których można zamocować odpowiednio do 8 i do 14 konwerterów. Każdy konwerter mocowany jest oddzielnym uchwytem, który można przesuwać po listwie i obracać w płaszczyźnie poziomej. W standardowym zestawie znajduje się 5 uchwytów. Chcąc zamontować większą ilość konwerterów należy dokupić odpowiednią ilość uchwytów. Uchwyty przystosowane są do mocowania konwerterów z szyjką o średnicy 40mm jak również 23mm, przy czym w drugim przypadku należy zastosować znajdującą się w komplecie specjalną redukcję. Kąt obrotu konwertera w kierunku osi symetrii anteny ustalany przy pomocy specjalnej podziałki zależy od pozycji konwertera na listwie i wynosi 0 st. do 20 st.

Listwy mocujące konwertery przy obu antenach są wyskalowane w zakresie +/- 20 działek. Wartość jednej działki w przybliżeniu odpowiada jednemu stopniowi odległości kątowej między satelitami, w rzeczywistości jednak zależy od miejsca montażu anteny i najlepiej dla tego miejsca obliczyć pozycje konwerterów. Specyficzna konstrukcja anten toroidalnych umożliwia zamocowanie obok siebie dwóch konwerterów , które będą odbierały z satelitów oddalonych od siebie zaledwie o 4,0 st. a nawet 3,0 st. (T90), co na antenach podświetlonych z zezem jest niemożliwe do osiągnięcia.

Głowice mocujące obu anten posiadają regulację położenia w trzech płaszczyznach. Można na nich ustawić kąt elewacji, azymut oraz kąt skręcenia czaszy w osi prostopadłej do płaszczyzny anteny. Ten ostatni wprawdzie wynosi najczęściej tylko kilka stopni w stosunku do położenia symetrycznego (90O), ma to jednak istotne znaczenie dla dobrego odbioru z konwerterów umieszczonych na końcach listwy. Stalowe anteny T55 i T90 są galwanizowane i pokryte poliestrową farbą proszkową, co daje bardzo dobre zabezpieczenie przed korozją. Ich zawieszenie wg danych producenta powinno wytrzymać porywy wiatru do ponad 200 km/h.

W standardowym komplecie znajduje się uniwersalny zestaw umożliwiający montaż anteny na powierzchniach położonych po różnymi kątami, od poziomu począwszy.

Podczas testów anten w Krakowie zdecydowanie lepiej sprawdziła się T90. Antena T55 przy próbach odbioru satelitów z zakresu 19,2E (Astra) do 4,0W (Amos), przy centralnym ustawieniu Hot Birda, wykazywała na najsłabszych stacjach odbiór na poziomie 40-50% sygnału. Programy pakietu TVN z Amosa odbierały na 60% sygnału, a TMT nie był w ogóle programowany przez odbiornik. Nie są to wyniki w pełni zadawalające, ale od anteny o takich wymiarach nie można też więcej oczekiwać. Antena ta lepiej nadaje się do odbioru w miejscach o mocniejszych sygnałach tzn. w zachodnich rejonach Polski.

Antena T90 przy tym samym ustawieniu pracowała dużo lepiej. Możliwy był odbiór stacji TMT z Amosa na poziomie 50%, a cała Astra (19E) pracowała przy sygnale 70-100%, a sygnał na najsłabszych transponderach z Syriusa, Thora i Intelsata 707 nie spadał poniżej 70%. Możliwości T90 są dużo większe o czym można się przekonać oglądając m. in. fotografie na stronie internetowej www.satlex.de . Widać tam wyraźnie 14 konwerterów zainstalowanych tak, aby odbierały satelity z pozycji od 19,2E do 30W przy centralnym ustawieniu anteny na 4W. Tak duży zakres między skrajnymi satelitami (prawie 500) jest możliwy tylko na antenie T90, która posiada dłuższą listwę mocującą konwertery (podziałka od 0 do 23O) w porównaniu z T55.

W stosunku do anten dotychczas powszechnie używanych przy antenach WaveFrontier wyłania się problem automatycznego przełączania tak dużej ilości LNB przy pomocy dostępnych przełączników i sygnałów sterujących wysyłanych z odbiornika. Produkowane obecnie tunery przystosowane są do przełączania 8 konwerterów przy zastosowaniu dwóch przełączników DiSEqC i przełącznika 0/12, starsze odbiorniki mogą przełączać tylko do 4 konwerterów.

Do czasu wejścia na rynek odpowiednich przełączników, przy instalowaniu większych ilości konwerterów niż powyżej podane trzeba się liczyć z potrzebą manualnego przełączania.
W testach anten toroidalnych T55 i T90 użyto odbiornika Ferguson AF8018UCI i konwerterów Golden Interstar GI-201. Wartości procentowe odczytywane były z podziałki sygnałowej odbiornika.

Parametry T55/ T90:

Wymiary czaszy gł. - 53,2 na 66,8cm/ 96,7 na 108,6cm
Wymiary subreflektora - 25,3 na 49,7cm/ 36,1na 83,6cm
Waga anteny - 6,7kg/14,1kg
Średnica głowicy mocującej - 42mm/60mm
Zakres odbieranych częstotliwości - 10,7-12,75GHz
Max. liczba konwerterów - 8/14
Typowy odstęp miedzy satelitami -4,50/ 4,50 (min. 3, 00)
Zysk (dla 12,5 GHz) - 35,7dB/39,7dB
Sprawność - 70-82%/ 60-75%

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy.