16 kwietnia: Propozycje naukowe

dodano: 2004-04-15 20:34
autor: Bartosz Radomski | źródło:

> Modlitwy obrazów > Listy ze wschodu

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Modlitwy obrazów - TVP1, 10:55
Emil Ciocoiu, współczesny rumuński malarz (rocznik 1948), od 1980 r. mieszka w Akwizgranie. Czerpiąc inspirację z kultury bizantyjskiej i malarstwa impresjonistów, stworzył własny, niepowtarzalny styl, który zjednał mu wielu amatorów wśród prywatnych kolekcjonerów na całym świecie. Metafizyczny symbolizm jego obrazów wypływa z głębokiej, religijnej potrzeby przywrócenia więzi między człowiekiem i wszechświatem. Na jego płótnach spotykają się sacrum i profanum, pierwiastek ludzki i boski, harmonia i ogrom nieskończoności. Swoimi pracami artysta utwierdza nas w przekonaniu, że świat jest nie tylko dziełem stworzenia, ale i objawieniem. Film Marileny Rotaru przybliża malarstwo Emila Ciocoiu, podkreśla jego charakterystyczne cechy - kolory, motywy, technikę. O malarstwie rumuńskiego artysty mówią niemieccy krytycy sztuki, dyrektorzy muzeów, w których znajdują się jego prace, i kolekcjonerzy.

Listy ze wschodu - TVP2, 19:45
"Listy ze Wschodu" to nowy cykl reportaży ukazujących
nieznane polskiemu widzowi oblicza życia w Rosji i w innych krajach byłego Związku Radzieckiego. Oglądamy tamtejszą rzeczywistość oczyma dziennikarzy i reporterów rosyjskiej telewizji NTV, którzy od lat obserwują i dokumentują przemiany ustrojowe, gospodarcze i obyczajowe zachodzące u naszych wschodnich sąsiadów. Tytułowe "listy" to krótkie, nie więcej niż 10-minutowe reportaże zrealizowane w różnych miejscach i środowiskach, z reguły niedostępnych dla zagranicznych ekip. Ich tematami są zarówno losy pojedynczych ludzi, jak i szersze zjawiska charakterystyczne dla współczesnej Rosji i państw poradzieckich. Każde wydanie "Listów" wypełniają trzy odrębne reportaże. W pierwszym znalazły się: "Dzieci Specnazu", "Mózg na eksport" oraz "Polityk na miarę". Pierwszy opowiada o dziecięcych oddziałach Specnazu. Zaczęły one powstawać w latach 80. pod auspicjami Sztabu Generalnego. Żołnierze rosyjskich oddziałów specjalnych szkolą w nich chłopców nawet poniżej 10. roku życia. Ich program to: trening fizyczny, walka wręcz, szkoła przetrwania w każdych warunkach, nauka strzelania, maskowania się itp. Najzdolniejsi "rekruci" w wieku 13-14 lat przechodzą na "wyższy stopień wtajemniczenia", są poddawani treningowi, który już niewiele różni się od szkolenia komandosów. Pomyślnie kończy kurs zaledwie dwóch na dziesięciu młodych ludzi. Ich rodzice nie widzą w takich szkoleniach niczego złego: uważają, że to lepsze dla ich synów niż włóczenie się po ulicach. Na młody narybek czekają formacje Specnazu. Najbardziej znane z nich to Alfa i Wimpel podporządkowane Federalnej Służbie Bezpieczeństwa Rosji oraz Kaskada i Delfin podległe wywiadowi wojskowemu GRU. Trafiają tam jednak tylko najlepsi. Drugi z reportaży ukazuje trudną sytuację rosyjskich naukowców. Światowej klasy specjaliści często nie mają w Rosji warunków do pracy naukowej, gdyż w ciągu ostatnich 15 lat nakłady na naukę w Rosji zmalały 7-krotnie. Jeszcze gorzej kształtują się zarobki: pensje rosyjskich profesorów są 100-krotnie niższe niż ich amerykańskich kolegów. Nic dziwnego, że wielu uczonych opuszcza kraj, udając się głównie do USA, Kanady i Australii. Jednym z emigrantów jest wybitny fizyk jądrowy, prof. Aleksandr Balankin, który od 10 lat mieszka w Meksyku. Nie żałuje swojej decyzji, choć do dzisiaj nie wie, czy jako osoba mająca dostęp do ważnych strategicznie tajemnic państwowych w ogóle miał prawo opuścić kraj. Dziś wyjechać łatwiej, to głównie kwestia pieniędzy. Wymazanie nazwiska uczonego z ogólnokrajowego rejestru Rosjan objętych zakazem wyjazdu kosztuje od kilku do kilkudziesięciu tysięcy dolarów. Ci, którzy nie wyjeżdżają, podejmują często pracę na styku nauki i biznesu, zasiadając w radach nadzorczych i zarządach różnych spółek. Ale wówczas często padają ofiarami mafii, wymuszającej haracze od firm lub usiłującej zdobywać w nich coraz większe wpływy. "Polityk na miarę": rosyjska klasa polityczna, a głównie kandydaci na polityków, mają wiele kłopotów z wypracowaniem właściwego wizerunku medialnego. Zasady zachowywania się na spotkaniach z wyborcami, sposoby przemawiania, dobór odpowiedniego stroju czy fryzury stanowią dla nich większy problem niż opracowanie atrakcyjnego programu wyborczego. Choćby dlatego, że na ten drugi nikt nie zwraca uwagi, doskonale wiedząc, że przedwyborcze obietnice i tak nie zostaną dotrzymane. Niechże więc kandydat przynajmniej elegancko wygląda.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy.