Wieczór z Sydneyem Pollackiem w Zone Europa

dodano: 2010-08-16 16:51 | aktualizacja: 2010-08-16 16:58
autor: Anita Dąbek | źródło: Zone Europa

Już 27 sierpnia na antenie kanału Zone Europa widzowie będą mogli obejrzeć specjalny wieczór z Sydneyem Pollackiem. Jako pierwszy, o godz. 20:00, wyemitowany zostanie film „Tacy byliśmy” z Barbrą Streisand i Robertem Redfordem. Dwie godziny i pięć minut później rozpocznie się „Hawana”. Jako trzeci w ramach wieczoru na ekranach telewizorów pojawi się film „Trzy dni kondora”. Na deser, o godz. 2:35, „Bobby Deerfield” z Alem Pacino w roli głównej.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Tacy byliśmy (The Way We Were)
Melodramat, USA, 1973, 114 min.

Reżyseria: Sydney Pollack
Obsada: Barbra Streisand, Robert Redford, Bradford Dillman, Lois Chiles, Patrick O'Neal, Viveca Lindfors, Allyn Ann McLerie, Murray Hamilton, Herb Edelman, Diana Ewing, Sally Kirkland, Marcia Mae Jones, Don Keefer, George Gaynes, Eric Boles
Kanał: Zone Europa
Emisja: 27 sierpnia, godz.: 20:00

Sydney Pollack – jeden z mistrzów amerykańskiego kina, nieżyjący już reżyser, producent i aktor – na początku lat 70. sięgnął po powieść Arthura Laurentsa, angażując wielkie gwiazdy.

Lata 30. W amerykańskim college’u poznaje się dwójka młodych studentów, Katie Morosky i Hubbell Gardner. Pozornie dzieli ich wszystko: miejsce urodzenia, pochodzenie społeczne, temperament, zaangażowanie polityczne i sposób patrzenia na świat. Ona jest wojującą socjalistką, on wysportowanym przystojniakiem myślącym o wygodnym życiu. Lecz przeciwieństwa się przyciągają i niebawem między Katie i Hubbellem wybucha miłość. Jednak w ciągu 20 lat ich uczucie będzie narażone na wiele niebezpieczeństw, ciężkich prób i wyzwań, które ostatecznie okażą się nie do przezwyciężenia.

Tacy byliśmy to wyrafinowane połączenie melodramatu i polityki, historii miłosnej z freskiem obyczajowym. Historia jest stale obecna w tle: od hiszpańskiej wojny domowej lat 30. po zimnowojenną atmosferę lat 40. i 50. oraz komisję McCarthy'ego. Jednak głównym motorem napędowym obrazu Pollacka jest uczucie łączące bohaterów. Reżyser eksponuje różnice między Katie a Hubbellem, widząc w tym związku metaforę amerykańskiego społeczeństwa, jego różnorodności, lecz także oczywistych napięć. Twórca Czyż nie dobija się koni?
i Tootsie buduje pogłębione, autentyczne psychologicznie postacie, poddając je życiowym próbom. Momenty urokliwe, o nostalgicznym wyrazie, konfrontowane są z surową prozą życia, tworząc razem wiarygodną mozaikę. Na wydźwięk wątku melodramatycznego zwracał uwagę krytyk, Artur Majer: ”Melodramatyzm jest tutaj wielce intelektualny. Nie interweniuje zły los, nie ma tragicznego wyboru między dobrem osobistym a dobrem społecznym (rodzinnym). Jest za to rozsądek, który przecież wcale nie czyni rozstania lżejszym”. Inteligentne dialogi, wspaniałe aktorstwo Barbry Streisand i Roberta Redforda, a także nagrodzona Oscarami muzyka Marvina Hamlischa to największe atuty filmu Pollacka.

Poza Oscarami film zdobył Złoty Glob, nagrodę David di Donatello oraz statuetkę Grammy.

Hawana (Havana)
Melodramat, USA, 1990, 138 min.

Reżyseria: Sydney Pollack
Obsada: Robert Redford, Lena Olin, Alan Arkin, Tomas Milian, Daniel Davis, Tony Plana, Betsy Brantley, Lise Cutter, Richard Farnsworth, Mark Rydell, Vasek Simek, Fred Asparagus, Richard Portnow, Dion Anderson, Carmine Caridi
Kanał: Zone Europa
Emisja: 7 sierpnia, godz.: 22:05

Hawana pod koniec 1958 roku. Trwa rewolucja mająca obalić rządy dyktatora Batisty. Na Kubę przybywa Jack, zawodowy pokerzysta, człowiek cyniczny, twardo stąpający po ziemi. Ma nadzieję na duże zyski z gry w karty, gdyż atmosfera chaosu i niepewności jutra sprzyja wysokim, pokerowym stawkom. Na miejscu Jack poznaje uroczą, piękną Bobby Duran, żonę rewolucjonisty. Gdy mąż kobiety zostaje uwięziony przez władze, Jack postanawia pomóc. Początkowa przelotna znajomość zaczyna przeradzać się w uczucie i niebawem bohaterowie staną przed koniecznością dokonania poważnych wyborów.

Kolejne spotkanie na planie hollywoodzkiej gwiazdy, Roberta Redforda, i uznanego reżysera, Sydneya Pollacka. Po sukcesach wspólnych przedsięwzięć, takich jak Trzy dni kondora czy Pożegnanie z Afryką, sięgają po melodramat, szukając wzorców w klasycznym kinie lat 30.
i 40., z Casablancą na czele. Mając do dyspozycji ogromny budżet, ekipa wyczarowała Hawanę końca lat 60. (mimo iż zdjęcia kręcono na Dominikanie). Bogactwo scenografii, wizualny nastrój schyłku pewnej epoki współgrają z kruchością uczuć bohaterów, tworząc sugestywny, gorzko-romantyczny klimat. Hawana to rasowy melodramat, prowadzony zgodnie z regułami gatunku, opowiadający o miłości niemożliwej, naznaczonej piętnem czasów i ślepym przeznaczeniem. Podkreślano klasę zdjęć Owena Roizmana oraz ścieżki dźwiękowej Dave’a Grusina.

Trzy dni Kondora (Three Days of the Condor)
Thriller, USA, 1975, 113 min.

Reżyseria: Sydney Pollack
Obsada: Robert Redford, Faye Dunaway, Cliff Robertson, Max von Sydow, John Houseman, Addison Powell, Walter McGinn, Tina Chen, Michael Kane, Don McHenry, Michael B. Miller, Jess Osuna, Dino Narizzano, Helen Stenborg, Patrick Gorman
Kanał: Zone Europa
Emisja: 28 sierpnia, godz.: 00:35

Przełom lat 60. i 70. to czas szczególny w historii USA Narastające frustracje społeczne, przegrane wojny, niewyjaśnione zabójstwo Kennedy’ego, ruch hippisowsko-pacyfistyczny czy wciąż żywe napięcia zimnowojenne spowodowały kryzys zaufania do państwa i jego struktur. Momentem kulminacyjnym tego procesu okazała się afera Watergate, w wyniku której prezydent Nixon stracił stanowisko. Amerykańskie kino żywo zareagowało na te niepokojące zdarzenia. Powstała seria filmów „konspiracyjnych”, takich jak Wszyscy ludzie prezydenta, Syndykat zbrodni czy Rozmowa. W ten nurt znakomicie wpisuje się film Sydneya Pollacka, zmarłego w 2008 roku reżysera, jednego z klasyków kina hollywoodzkiego. Obraz powstał na podstawie książki Jamesa Grady’ego, lecz literacka wizja stanowiła tylko szkielet fabuły. Pollack zmodyfikował treść, wprowadzając wątek polityczny, związany ze służbami CIA.

Joe Turner jest młodym, błyskotliwym pracownikiem Towarzystwa Historyczno-Literackiego. W rzeczywistości instytucja jest tylko przykrywką dla działalności zespołu CIA, zajmującego się wykorzystaniem literatury szpiegowskiej do rzeczywistych działań wywiadowczych. Pewnego dnia Joe, po powrocie do biura z miasta, zastaje straszny widok. Wszyscy jego koledzy są martwi. Joe natychmiast powiadamia centralę. Po przybyciu ekipy agentów na miejsce zbrodni okazuje się, że niebezpieczeństwo grożące Turnerowi nadal jest realne. Dowodzący grupą CIA próbuje zabić Joego, lecz bohaterowi udaje się zbiec. Turner już wie, że z niewiadomych przyczyn stał się celem dla instytucji, w której pracował. Zaczyna się dramatyczna rozgrywka między tajemniczymi prześladowcami a uciekinierem. Niespodziewanie pomocy zdesperowanemu mężczyźnie udzieli pewna kobieta o imieniu Kathy…

Film Sydneya Pollacka okazał się kasowym sukcesem. Duży budżet pozwolił na zatrudnienie gwiazd, takich jak Robert Redford, Faye Dunaway czy Max von Sydow. Twórcom udało się zgrabnie połączyć kryminalno-szpiegowską intrygę z psychologiczną analizą postaci, atmosferę osaczenia rodem z filmów noir z nowoczesnym, dynamicznym montażem. Wciągająca fabuła, umiejętne dozowanie napięcia (stąd liczne porównania z twórczością Hitchcocka), klimat ciągłego zagrożenia podane są sugestywnie, z należytą dbałością o stronę realizacyjną. Obraz Pollacka to krytyka państwa i jego struktur podatnych na korupcję. Nie przypadkiem Bolesław Michałek zatytułował swoją recenzję filmu trzema słowami: „Polityka, korupcja, moralność”.

Film nagrodzono na festiwalu w Kartagenie, wyróżniono nagrodami krytyki amerykańskiej i włoskiej oraz nagrodą Edgara Allana Poe.

Bobby Deerfield (Bobby Deerfield)
Melodramat, USA, 1977, 119 min.

Reżyseria: Sydney Pollack
Obsada: Al Pacino, Marthe Keller, Anny Duperey, Walter McGinn, Romolo Valli, Stephan Meldegg, Jaime Sánchez, Norm Nielsen, Mickey Knox, Dorothy James, Guido Alberti, Monique Lejeune, Steve Gadler, Van Doude, Aurora Maris
Kanał: Zone Europa
Emisja: 28 sierpnia, godz.: 02:35

Sydney Pollack – zmarły w 2008 roku amerykański reżyser, aktor i producent, twórca tak znanych obrazów jak Tootsie czy Pożegnanie z Afryką – sięga po jedną z mniej znanych powieści Ericha Marii Remarque’a. Wydana w Polsce pod tytułem Niebo nie ma ulubieńców przenosi nas do Francji, na tor wyścigowy.

Bobby jest znanym amerykańskim kierowcą rajdowym. Podczas wyścigu w Paryżu dochodzi do tragicznego wypadku. W kraksie ginie jeden z kierowców, a inny kolega po fachu zostaje ranny. Bobby chcąc dociec prawdziwych przyczyn kolizji odwiedza poszkodowanego w szpitalu. Tu poznaje piękną i tajemniczą Lillian. Między bohaterami wybucha płomienny romans, lecz szczęście nie trwa długo. Bobby dowiaduje się, iż Lillian jest nieuleczalnie chora i zostało jej niewiele życia.

Stylowa adaptacja spod ręki Sydneya Pollacka. O tyle ciekawa, iż łącząca amerykańskie, hollywoodzkie przepisy z europejskim sposobem patrzenia na film. Nie przypadkiem zdjęcia kręcono we Francji, w większości na prowincji, a główną rolę kobiecą zagrała Szwajcarka, Marthe Keller. Pollack znakomicie wyczuł równowagę między obiema tradycjami opowiadania, kręcąc ostatecznie film niejednoznaczny, niespieszny w narracji, cyzelujący detale. Bardziej niż zwroty akcji uwypuklona jest psychika bohaterów, atmosfera krótkotrwałego związku, chemia między nimi. Nad wszystkim unosi się, charakterystyczny również dla Remarque’a pesymizm. Postacie zdają się tylko marionetkami unoszonymi przez los i nieuchronne fatum, nad wszystkim unosi się atmosfera śmierci i przemijania. Ta nietuzinkowa historia miłosna swoją wyrazistość zawdzięcza również muzyce Dave’a Grusina, a także aktorstwu, szczególnie nominowanego do Złotego Globu, Ala Pacino.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy.