BLOG: Koniec listka figowego

Wiele osób obarcza Roberta Korzeniowskiego winą za stracenie kilku intratnych licencji przez TVP. W normalnej firmie byłoby naturalne, że za takie sprawy odpowiada szef danej jednostki. Nie w TVP, gdzie większość tego typu decyzji uzależniona była głównie od mało doświadczonych w rynku medialnym członków zarządu z nadania politycznego i całej armii urzędników z Biura Współpracy Międzynarodowej i Handlu. Podobnie było z budową zasięgu TVP Sport. Szef tej redakcji miał niewiele do powiedzenia, jeśli negocjowano kompleksowe porozumienie z Polską Izbą Komunikacji Elektronicznej. W praktyce kosztujący grube miliony kanał przez ponad dwa lata był dostępny wyłącznie w początkującej platformie n i wybranych sieciach kablowych. TVP Sport, mimo bardzo marnego zasięgu na początku uruchomiono z wielką pompą i fajerwerkami podczas bankietu w pałacyku przy warszawskiej ulicy Foksal.

Jeszcze inną kwestią jest pokazywanie w serwisach informacyjnych zdjęć z wydarzeń sportowych, do których dana stacja telewizyjna nie ma praw. Z perspektywy widza wydaje się to łatwe - wystarczy dogadać się i wyemitować na zasadzie wizytówki "zdjęcia dzięki uprzejmości X TV". W rzeczywistości najwięksi posiadacze praw sportowych życzą sobie niemałych sum za prawo do pokazywania najbardziej atrakcyjnych fragmentów rozgrywek z udziałem Polaków - mowa o sumach rzędu kilkunastu-kilkudziesięciu złotych za minutę. Nic dziwnego, że każdy z nadawców promuje rozgrywki, do których sam ma prawa. Robienie dużych tematów bez kluczowych nagrań, jedynie ze statycznymi zdjęciami nieco mija się z celem. Nie można jednak zapominać, że telewizja publiczna ma obowiązek informowania o kluczowych osiągnięcia Polaków i nawet tematy ze zdjęciami statycznymi lub wspomnienia byłych trenerów, czy rodziny powinny trafiać na antenę, jeśli mamy do czynienia z wybitnymi sportowcami.

Jeśli już Korzeniowski zgodził się na to, aby zostać listkiem figowym - mimo braku odpowiedniego przygotowania do zarządzania sportem, a tym bardziej innymi kanałami tematycznymi - powinien w porę zrozumieć, że swoim nazwiskiem firmuje instytucję, która działa w sposób zagmatwany, nie do końca zrozumiały dla polskich kibiców i odejść. Być może w ten sposób zostałby zapamiętany przez Polaków wyłącznie jako znakomity sportowiec, a nie słaby szef. Sam Korzeniowski mógł wystraszyć się miotły kadrowej, która przy pomocy ludzi PiS-u i SLD zaczęła ostatnio przechodzić przez Woronicza. W końcu poprzedni zarząd p.o. prezesa Piotra Farfała dał mu stanowisko szefa wszystkich kanałów tematycznych, do którego nie był przygotowany. Nowe p.o. władze TVP nie różnią się niczym od poprzedników - na następcę Korzeniowskiego naznaczyli Włodzimierza Szaranowicza. Bądź co bądź doświadczony dziennikarz i lubiany sportowy to nie to samo co rasowy menadżer. Rozumieją to chyba Polsat, Canal+ i nSport, które na szefów sportu zamiast gwiazd preferują właśnie menadżerów. Ich pozycje wydają się być niezagrożone, często są na swoich stanowiskach od wielu lat. Robert Korzeniowski nie jest pierwszym szefem sportu w TVP, który odchodzi z tego stanowiska w atmosferze nagonki - przed nim w bardzo podobny sposób były określane osiągnięcia i przewinienia Janusza Basałaja.

• Platformy cyfrowe nie doceniają Android TV
• 10 największych sukcesów i porażek na rynku TV w 2019 roku
• Czy Platforma Canal+ będzie sprzedawać się lepiej niż nc+?
• Kanały, które nigdy nie wystartowały w Polsce
• Więcej kanałów Planete+ zamiast Canal+ Discovery?