Pałac Marianny Orańskiej w Kamieńcu Ząbkowickim

dodano: 2021-09-16 20:55 | aktualizacja: 2022-01-30 14:27
autor: Anita Kaźmierska | źródło: podroze.satkurier.pl

Pałac Marianny Orańskiej w Kamieńcu Ząbkowickim to prawdziwa perła architektury Dolnego Śląska. Choć przez wiele lat obiekt ten stał w ruinie, dziś jest otwarty dla ruchu turystycznego, kusząc swoją oryginalną formą. Budowa tego neogotyckiego pałacu, według projektu słynnego niemieckiego architekta Karla Friedricha Schinkla, trwała prawie 33 lata, a została zlecona przez niderlandzką królewnę Mariannę Orańską - dziś uznawaną za postać wielce zasłużoną dla Dolnego Śląska.

Anita K.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Zarówno tutaj, jak i w innych pomieszczeniach reprezentacyjnych posadzki wykonano z intarsji marmurowych, korytarze, przejścia i pomieszczenia gospodarcze wyłożono kafelkami, natomiast w jadali i w pokojach gościnnych ułożono parkiety ze szlachetnych gatunków drewna. Meble, boazeria i drewniane reliefy utrzymane były w stylu gotyckim, cechy tego stylu nosiły również wykładziny ścienne i malowane dekoracje sklepień.

Korytarz pozbawiony posadzki i nowa stolarka okienna

We wszystkich galeriach i korytarzach ustawiono cenne przedmioty pochodzące z kolekcji Hohenzollernów, wśród których znajdował się bogaty zbiór porcelany. Pod względem wyposażenia wyróżniał się buduar księżniczki, ze swoją największą ozdobą - stołem należącym kiedyś do cesarza Napoleona Bonaparte. Wystrój wnętrz podkreślały dywany i perskie zasłony wykonane na specjale zamówienie księcia Albrechta w kowarskiej firmie Gevers und Schmidt.

Ogród i fontanny

Pałac Marianny szczycił się parkiem „obszernym i gustownym”, z licznymi fontannami - było ich 27, a najwyższa tryskała na wysokość 33 m. Dbanie o ponad 100 ha teren wymagało zaangażowania wielu osób i ogromnych nakładów pracy, szczególnie w sezonie wiosennym i jesiennym, gdy przygotowywano rośliny na lato lub zimę. Przy pałacu funkcjonowała szkółka ogrodnicza, z której pochodziła większość roślin przeznaczonych do nasadzeń w parku i na tarasach. W niej również eksperymentowano z hodowlą. W roku ogrodnik C. Braun stworzył odmianę jabłek Książę Albrecht (Albrechtsapfel), dobrze znoszącą trudny klimat sudeckiego przedgórza. Ogród słynął też z uprawy ananasów i melonów oraz dostarczał warzyw na pałacowe stoły.

Widok na dolną fontannę (dziś nieczynną)

Okazały park był stale pielęgnowany i rozwijany przez kolejne pokolenia kamienieckich ogrodników. Zatrudnieni przez Hohenzollernów leśnicy dbali, aby widoków z tarasów nie zasłaniało nadmierne zadrzewienie. Dużo uwagi poświęcano także konserwowaniu skomplikowanego systemu wodociągów dostarczającego wodę do słynnych pałacowych fontann i basenów.

Regularnie czyszczono stawy, pompy i rury oraz remontowano kamienne cembrowiny i rzeźby wodotrysków, a także studnie. Do końca XIX w. w majątku utrzymywano, pod opieką leśników, zwierzyniec zasiedlony przez dzikie zwierzęta. Przy pałacu funkcjonowała również stadnina doglądana przez zaufanego koniuszego oraz podległych stajennych.