Podróże z anteną - Kostaryka

dodano: 2020-06-25 15:19 | aktualizacja: 2020-09-07 13:49
autor: Inż. Daniel Szenk | źródło: SAT Kurier 5-6/2020

Na początku XVI wieku Krzysztof Kolumb, kiedy dotarł do wybrzeża tego kraju, podobno powiedział: „la costa rica”, co w tłumaczeniu oznacza bogate wybrzeże. I rzeczywiście śmiało można stwierdzić, że odpowiada to pierwszemu wrażeniu, jakie robi na nas Kostaryka, często porównywana w turystycznych folderach do raju.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

KAWA I WULKANY

Kawa do Kostaryki przybyła z Jamajki w 1779 roku, a swoją sławę zawdzięcza kilku najważniejszym czynnikom. Pierwszy to wysokość. Tamtejsze pola kawowe znajdują się na dużych wysokościach, gdzie występują specyficzne warunki klimatyczne (temperatura, wilgotność). Drugi to gleba pochodzenia wulkanicznego. Trzeci to ręcznie zbiory. Zrywane są tylko wyselekcjonowane, wyłącznie dojrzałe owoce. Na plantacjach pracują całe rodziny z dziećmi włącznie. Miałem okazję zobaczyć powrót takich pracowników po dniu pracy.

Niepowtarzalny smak kostarykańskiej kawy sprawił, że została ona uznana przez cały świat za wyjątkowy przysmak i jest podstawowym produktem eksportu. Jak dowiedzieliśmy się od naszego przewodnika, rząd Kostaryki bardzo wspierał potencjalnych plantatorów, dając im na start nieodpłatnie ziemię i sadzonki kawy.

Wycieczki na plantacje kawy i jej degustacja to jedna z turystycznych atrakcji często łączona ze zwiedzaniem wulkanów i deszczowych lasów.

Jednym z bardziej atrakcyjnych i wciąż aktywnych jest wulkan Poas (2708 m n.p.m.), którego ogromny krater posiada 1,5 km średnicy. Ostatni wybuch tego wulkanu miał miejsce w 2017 roku. Aktualnie jest on w tzw. uśpieniu i jest stale obserwowany za pośrednictwem kamer i monitorowany sejsmicznie.

Z dna krateru wydobywają się z sykiem i pomrukiem siarka oraz gazy. Wulkan Poas jest specyficznym wulkanem. Jego erupcja to wyrzut skał i kamieni, a nie ciekłej lawy jak w większości innych wulkanów.

Kilometr przed krawędzią krateru wszyscy uczestnicy wycieczek otrzymują kaski (każda grupa w innym kolorze) i obowiązkowo muszą mieć je na głowach przez cały czas zwiedzania.

DESZCZOWE LASY

Kostarykańskie słynne deszczowe lasy i lasy mgliste to specyficzne lasy strefy międzyzwrotnikowej występujące na obszarach górskich, gdzie stale zachodzi kondensacja pary wodnej. Stąd na porządku dziennym są tam wieczne chmury, mgły i deszcze. Lasy odznaczają się bardzo bujną tropikalną roślinnością. Drzewa są gęsto porośnięte epifitami (np. paprocie, storczyki) korzystającymi z wody zawartej w powietrzu i są siedliskiem ptaków, owadów oraz wielu przeróżnych zwierząt. Można tu spotkać tukany, ary, kwezale, kolibry, tapiry, małpy, szopy, leniwce, a nawet pumy i jaguary.

Indywidualne zwiedzanie takich lasów może być niebezpieczne i dlatego warto skorzystać ze zorganizowanej wycieczki z przewodnikiem. Wycieczki zazwyczaj połączone są z posiłkami i degustacjami oraz możliwością zakupu pamiątek.

Nie wszystkie zwierzęta dziko żyjące można spotkać „na zawołanie”, dlatego niektóre prywatne parki posiadają okazy umieszczone w mini ZOO. Generalnie jednak Kostarykanie bardzo dbają o to, aby zwierzęta żyły na wolności. Cały kraj wystawiony na wpływy Morza Karaibskiego z jednej i Pacyfiku z drugiej strony pokryty jest gęstą siatką swoistych mikroklimatów będących oazą dla dzikich zwierząt, ptaków, płazów, gadów i owadów.

W podrównikowym tropikalnym klimacie można doliczyć się ponad 500 tys. gatunków zwierząt w scenerii niebywale bogatej roślinności z niezliczoną ilością palm, bambusów, bananowców, paproci i innych tropikalnych roślin. Samych orchidei jest tu ponad 1200 odmian.

PARKI NARODOWE

Połowę powierzchni Kostaryki, położonej w strefie klimatu równikowego, pokrywają lasy tropikalne. Wśród nich 29 parków narodowych oraz 18 rezerwatów przyrody.

Jednym z najpiękniejszych na świecie jest Park Narodowy Manuela Antonio z dwoma przepięknymi plażami: Manuel Antonio oraz Espadilla Sur.

Usytuowanie tych plaż można porównać do sąsiadujących przeciwlegle plaż na Helu z tym, że są znacznie większe i rozdzielone wąskim pasem tropikalnego lasu.

Aby dostać się do Parku, przejechaliśmy z san Jose do Qepos. Jest to miejscowość na wybrzeżu Oceanu Spokojnego z piękną dżunglą i piaszczystymi plażami, gdzie swoją siedzibę mają liczne hotele, bary, restauracje czy sklepy z pamiątkami, oferującymi dzieła lokalnych artystów.

Stąd dla turystów organizowane są kajakowe spływy po rzece Terraba, łodziami na wyspę Damas czy do bardziej odległego Narodowego Parku Carara, Parku Los Quetzales czy Marino Ballena. W parkach można spotkać setki dziko żyjących zwierząt wodnych i lądowych, a wizerunek krokodyla w rejonach jego występowania umieszczany jest na znakach drogowych, podobnie jak w Afryce wielbłąda czy u nas jelenia.