Ukryte piękno Gór Sowich

dodano: 2020-08-05 11:08 | aktualizacja: 2020-08-13 15:10
autor: Wioleta Breczko | źródło: podroze.satkurier.pl

Uwielbiam góry. Patrząc na kolejki do znanych polskich szczytów, można stwierdzić, że coraz więcej naszych rodaków podpisuje się pod tym zdaniem. Czy to dobrze, czy źle – to sprawa do rozważenia w osobnym artykule. Tak czy inaczej – należę do osób, które cenią sobie góry także za spokój i chwilę pobytu sam na sam ze sobą. Z tego powodu wybrałam się w Góry Sowie, trochę mniej oblegane niż czołowe pasma. I – mimo kilku trudności na drodze – mogę śmiało stwierdzić, że polubiłam je – za zaskakiwanie pięknymi widokami, zapachem świerków i za ciszę. Chociaż nie wszystko było takie piękne.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Trasa: Bielawa Zachodnia – Pieszyce – Rościszów – Wielka Sowa – Rozdroże pod Wielką Sową – Kozie Siodło – Rozdroże pod Kozią Równią – Rozwidlenie nad Zygmuntówką – Bielawska Polanka – Ciemny Jar – Leśny Dworek – Nowa Bielawa – Bielawa Zachodnia

Zaczynamy! Cel – Wielka Sowa

Trasa: Bielawa Zachodnia – Pieszyce – Rościszów – Wielka Sowa

Podróż rozpoczęłam we Wrocławiu, stąd kursuje bezpośredni pociąg do Bielawy. Co ciekawe linia została uruchomiona niedawno – w grudniu ubiegłego roku. Wtedy to, po raz pierwszy od 40 lat, przejechał tamtędy pociąg. Podróż z Wrocławia Głównego do Bielawy Zachodniej trwa około 1,5 godziny, a cena w dwie strony w Promocji Sowiogórskiej to tylko 19 zł. Ze stacji kolejowej (położonej na wysokości 315 m n.p.m.) wybrałam się w kierunku Wielkiej Sowy (1015 m n.p.m.) - najwyższego szczytu w Górach Sowich. Przejście do Pieszyc, mimo że po drodze asfaltowej, jest przyjemne. Ruchu samochodowego praktycznie nie ma, a otaczające krajobrazy zaczynają podsycać chęć na górską wędrówkę. Dodatkowo po drodze mija się drewniany stojak-ramkę, w której można zrobić sobie zdjęcie z pasmem górskim w tle.

Od Pieszyc okazało się, że muszę iść teraz przy szosie kilka dobrych kilometrów. Była to najmniej przyjemna część trasy. Do momentu aż weszłam na teren Parku Krajobrazowego Gór Sowich. Tutaj jeszcze przez pewien czas droga nie zmieniła swojego charakteru, ale podziwiać można skały górujące nad przejściem. Są one cennym przyrodniczo elementem w tym środkowo-sudeckim parku (zwłaszcza gnejsowy blok tych gór).

Następnie po dojściu do parkingu (a także miejsca informacji dla rowerzystów MTB) trasa staje się coraz bardziej naturalna – nie jest to jednak oficjalny szlak górski. Idąc tą drogą, docieramy do rozdroża.